BÜLBÜL İLE TIRTIL

    Bir ağaçta,bülbül ile tırtıl yaşarmış.Sürekli birbirleriyle tatlı tatlı söyleşir,hiç yalnızlık çekmezlermiş.

    Günler böyle geçerken,tırtılın koza örme günü gelip çatmış. Bülbüle seslenerek:

___Bülbül kardeş,benim koza örme zamanım geldi.Kozanın içinde birkaç gün kalacağım.demiş.

Bülbül:

___Ne zaman döneceksin? Tekrar birlikte olabilecek miyiz?demiş.

Tırtıl gülümseyerek:

___Canım arkadaşım,ben seni hiç bırakır mıyım?Kozadan çıkar çıkmaz uçabileceğim.Birlikte göklerde dolaşabileceğiz.demiş.

     Bülbül,bu habere çok sevinmiş.Ancak,yalnız kalacağı için de biraz durgunlaşmış.

     Bülbül,arkadaşının koza örmesini büyük bir hayranlıkla izlemiş. Tırtıl kozanın içine girince,sıkıntılı günler başlamış.

     En yakın arkadaşı,sırdaşı ve dostunun olmayışı onu çok üzmüş.Sesi kısılmış,ötemez olmuş.Birkaç gün boyunca,canı yemek bile yemek istememiş. Kozanın başında günlerini geçirmiş.

     Nihayet,bekleyiş sona ermiş.Bülbül,tırtılın çıkışını saniye saniye ,izlemiş Arkadaşının,kelebek olarak çıkışı ona mucize gibi gelmiş.

     Tırtıla:

___Canım arkadaşım,dostsuz ve yalnız kalmak bana çok acı verdi. Bir daha hiç ayrılmayalım.Yalnızlık Allah’a mahsus.demiş.

                                            Zeynep Birsen KABAN

                                                                                   5/A