Sevgi çok güzel. Belki de bir
insanın karşısındakine duyduğu en güzel duygu. Ama en güzel sevgi, anne
sevgisidir. Doğumundan ölümüne kadar damarlarda akar bu sevgi.
Bence güle benzer anne.Üstündeki goncası onun
çocuğudur. Dikenler ise kendisi...Çocuklarını her türlü her şekilde korur.Ya da
fotoğraf makinesidir anne . Çocuğuyla ilgili her anıyı o günkü gibi
anlatabilir.Ya da bir kağıttır anne .Hani üzüldüğümüzde veya sevindiğimizde
duygularımızı kağıda dökeriz ya, işte o kağıttır anne. Çocuğu üzgünken o ağlar, sevinçliyken
o güler. Çocuğu gibi hisseden tek kişi odur. Ya da bir kimliktir anne. Ama onun
içinde bilinenler değil, bilinmeyenler yazar. Çocuğunu kendinden daha iyi
tanır.
Ya da bir ressamdır anne. Bir ressam ne kadar ince çalışıyorsa anne de
öyle çalışır. Onun eserleri çocuklarıdır. Onlara dağlar ovalar çizmese de onlara
sevgiyi saygıyı öğretir.Ya da bir doktordur anne ama onun ilaçları haplar
şuruplar değildir onun kendi sevgisidir.Hiçbir doktor onunla yarışamaz.
Annelerimizin en güzel özellikleri, onların çocuklarına dünyada
hiçbir canlıya ya da varlığa duyamayacağı kadar sevgi duymasıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder