Evvel zaman içinde, develer tellal iken... Ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken... Bir gün bir dede ve torunu varmış. Bu dede ve torun birbirlerine hiç yalan söylemezlermiş ve birbirlerinin sözünden çıkmazlarmış.
Bir gün, güzel bir günde, küçük kız dışarıya çıkmak istemiş ama dedesi izin vermemiş. Kız ısrarcı olmuş. Ama dedesi yine de izin vermemiş. Dedesi odadan ayrıldıktan sonra kız gizlice evden çıkmış.
Az gitmiş uz gitmiş. Birden yağmur yağmaya başlamış. Kız bir ormana girmiş. Karşısına kocaman bir ayı çıkıvermiş. Ayının elinde meyveler varmış. Beraber meyveleri yemişler. Bir kulübeye girmişler. Kulübe taştan yapılıymış. Ayı "Ben meyve toplamaya çıkıyorum.", demiş ve çıkmış. Aslında ayının amacı kızı yemekmiş. Birkaç saat sonra kız, ayının tuzak kurduğunu anlamış ve yerinden bir taş çıkarmış. O oyuktan ayıya bakıyormuş. Ayı bunu görünce onu yemek için buraya kapattığını söylemiş. Ayı ormanda dolaşmaya çıkınca kız da kaçacak bir yer bulmuş.
Dışarıya çıktığı zaman yağmur devam ediyormuş. Küçük kız kaybolmuş. ama birden onu arayan dedesini görmüş. Koşup birbirlerine sarılmışlar. Kücük kız, "Söz veriyorum dedeciğim bir daha senin sözünden dışarıya çıkmayacağım" demiş ve evlerine gitmişler. Mutlu mesut hayatlarına devam etmişler.
Gökten üç elma düşmüş: biri kızın başına, biri ayının başına, biri de bu masalı dinleyenlerin başına.
Efyah GÜLEÇ 5/C
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder